Pierścień Dziedziczenia

Ariel

Pierścień Dziedziczenia

Pewien znany mag Ariel Ne’ussa podczas jednej ze swoich pierwszych ekspedycji odwiedził miasto abelothów. Zafascynował go sposób zdobywania wiedzy wśród nich – Pożeranie mięsa danej osoby. Ariel był wówczas dość słaby i ledwie uciekł kiedy jeden z pomniejszy abelothów zapragnął go pożreć dla, zaklęć i tajemnic jakie już wtedy posiadał.
Po czterech tysiącleciach studiów na swoim planie powrócił do tego miasta i porwał paru abelothów po czym eksperymentował na nich.
Przez wiele lat jakie spędził w wielu bibliotekach zarówno na powierzchi jak i w podmroku. Udało mu się odkryć jak przejmują wiedze i odnaleźć czar który pozwala na pochłonięcie truchła, przejmując jego wiedze. (Musiał bardzo zmodyfikować jego formułe ale po paru latach prób się udało). Jednak było ono niezwykle czasochłonne i niewygodne, a połowiczna transformacja była niezwykle bolesna, nawet dla licza.
Po paru próbach i następnych abelothach doświadczalnych, opracował szczęki które można było sobie przyczepić do brzuch i poruszać nimi umysłem. Była to dość brudna i mało skuteczna metoda... Jak jeść brzuchem?
Dlatego mimo początkowego entuzjazmu Ariel na jakiś czas zostawił ten przedmiot w specjanym schowku, na swoim planie.
Jednak po dogłębnych studiach nad naturą magi, Ariel zrozumiał, że nie trzeba pochłaniać ciała! Wiedza zawierała się przecierz w duszy co oznaczało że zjadanie mięsa pokonanego było tylko produktem niedoskonałego systemu...
Wyjątkowo zaintrygowany tym niesamowitym odkryciem ponownie zajął się Szczękami. Przez paredziesiąt lat przelewał magię z szczęk do małego pierścienia którego kupił na powierzchni parę lat temu.
Sto lat puźniej Ariel płynął uliczkami miasta abelothów pod postacią jedengo z nich. Miał jasno określony cel - Ich Arcymaga. Zaklęcia mrocznej magi wody jakie zapewne przechowywał w swojej głowie były niezwylke żatkie i cenne. Bitwa jaka rozpętała się była naprawde epicka. Energia wyzwolona podczas niej mogłaby zniszczyć całe miasto, zostawiając na jego miejscu dymiący krater.
Ostatecznie żyjący już przeszło pięć tysiącleci Ariel zabił wrogiego maga i przejął wszystkie jego zaklęcia i wiedze, zjadaną od pokoleń. Oczywiście na samiej wiedzy nie poprzestał zabrał wszystkie księgi i magicze błyskotki, jakie znalazł. Liczdrow po tych wydarzeniach zostawił pierścień na Torilu, w skarbcu, pod wulkanem.
Wiele lat puźniej podczas, jednego udanego napadu na jego wulkaniczny skarbiec pierścień został skradziony a wraz z nim inne artefakty ale o nich będzie mowa puźniej...
Ariel oczywiście nie puścił tego płazem i do dziś ściga, złodzeji...

Wygląd pierścienia:
Złoto, srebrny krążek z rytymi na nim obrazach abelothów. Dla magicznego wzroku emanuje, zarówno, magią, objawień, jak i wtajemniczeń. Zdaje się, że zaklęcia objawień pochodzą od Corellona i to właśnie dlatego dusze jeśli słurzyły jakiemyś bótwu nie są zupełnie unicestwione.

Zdolności:
-Pożarcie duszy: Kiedy zabije się jakąkolwiek istotę, dotknie się nim truchła i wypowie słowo wyzwalacz (renor niar) dusza ofiary zostaje wciagnięta do pierścienia po czym powoli jego pamięć, przekazywana jest użytkownikowi pierścienia. Działa to mniej więcej tak: Wiedza natychmiast jest przekazana właścicielowi. Natomiast, zaklęcia... Są one zatrzymane w pierścieniu i dopoiero kiedy osoba odpocznie może je przywołać do pamięci (Tak, jagby się uczyła). Zaklęcie takie najlepiej jest zapisać w księdze czarów. Taki czar zapisuje się o 50% dłurzej i rzuca o 50% dłurzej... Reszta duszy zostaje wysłana do bóstwa któremu służyła jeśli była niewierząca to zostaje do końca wchłoniona. Wchłonienie duszy do końca daje, właścicielowi +1 do wszystkich statystyk (tz +1 int, +1 str…), na czas tygodnie. Maksymalna premia wynosi +5, a staty, właściciela, nie mogą przekroczyć 25.
-Prawdziwe, widzenie: Pozwala, właścicielowi na widzenie każdego obieku/istoty, eterycznej/niewidzialnej.