Las Neverwinter Nights (Baltazar)

Ariel

Idzisesz ścierzką od dość długiego czasu, gdy nagle czujesz ruch za plecami.

Bartazar

Zaciskam miecz w ręce i odwracam się odskakując...

Ariel

W samą pore! Topur unoszący się w powietszu, jakby sam z siebie, minoł cię o włos, rozcinając ci tylko skrawek powiewającego płaszcza.

Bartazar

Trzymając pewni w rękach mój miecz zadaje silne cięcie..

Ariel

Topur blokuje twoje cięcie, i atakuje od lewej.

Bartazar

Schylam się i z wyskoku zadaję kolejnę cięcie.

Ariel

Broń świsneła ci koło ucha, ale chybiła. Kiedy uderzyłeś topur, ten roztrzaskał sie na milion metalowych kawałków.

Bartazar

Wsztrzymuje się z atakiem na napastnika i krzycze poddaj się!

Ariel

(Lol!!! O_o)
Walczyłeś z samym toporem...

Bartazar

Ehh...
Rozglądam się w okół siebie zachowując ostrożność.

Ariel

Nagle, zauwarzasz ruch za zakrętem. Wiatr uspokoił sie, nie słychać już szelestu liście...

Bartazar

Nadal zachowuje ostrożność..
Ide się rozejrzeć po okolicy.

Ariel

Widzisz przed sobą zakapturzoną postać, nie wiesz skąt się tam wzieła.

Bartazar

Pytam się kim jest i czego chce....

Ariel

-Zalerzy... - Zaczoł powoli, niepewnym wspulnym - Czy przeżyjesz! - To mówiąc skoczył na ciebie z młotem bojowym.

Bartazar

Odskakuje w prawo i zaczynam kontratak...

Ariel

Choc wydwało sie to niemorzliwe po takim zamachu, młot zdąrzył wrucić do parady, zanim zdąrzyłeś zadać cios. Zpod płaszcza przebłysneła czarna jak obsydian skura.

Bartazar

Zadaje jeden cios po drugim i krzycze kim jesteś i czego chcesz!!!

Ariel

Ciosy są odparowane z taką łatwością, że nie wierzysz włąsnym oczom!
- Twym zbawianiem, lub śmiercią - Odpowiada tajemniczo

Bartazar

ZAdając ciosy mówie :lepiej żebyś był moim zbawieniem....